فقر آهن در نوزادان و کودکان تا سن 3 سالگی در کشورهای در حال توسعه شیوع فراوانی دارد. در این گروه سنی برای رشد و تکامل مغز و همچنین تولید گلبول های قرمز، نیاز حیاتی به آهن وجود دارد. مصرف و استفاده آهن ذخیره شده در بدن نوزادان بعد از 4 ماهگی به دلیل روند رو به رشد سریع آن ها، افزایش می‌یابد. به همین علت در این سن مقدار و تامین آهن ضروری مورد نیاز روزانه، نقشی حیاتی داشته و در صورت تشدید کمبود آن منجر به فقر آهن و مشکلات کم خونی، همچنین اختلال در رشد و نمو می‌شود.
فقر آهن در طولانی مدت نیز می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در رشد فیزیکی، تکامل عصبی، ذهنی، شناختی، رفتاری، حافظه و یادگیری در کودکان شود. این مشکلات مستقیما بر روی رفتار و یادگیری کودک در دوران نوجوانی و جوانی تاثیر می‌گذارد.
علاوه بر تاثیر رژیم غذایی بر روی میزان آهن، از دست دادن خون نیز ممکن است باعث کم خونی و فقر آهن گردد. کمبود و فقر آهن تنها با تست و آزمایش خون قابل اندازه گیری است، اما ممکن است علائم و نشانه هایی مرتبط با کمبود و فقر آهن باشد.